Van ‘nergens thuis’ naar ‘bijna thuis’
 
Wonen overal nergens thuis,
Aarde, mijn aarde, mijn moeders huis.
Vallende sterren, de schim van de maan,
Mensen die opstaan en leven gaan,
Mensen, veel geluk.
 
Lied 419 uit het nieuwe Liedboek werd al snel populair. Omdat het de melodie van een slaapliedje heeft? De tekst wil ons beslist niet in slaap sussen. Eigenlijk meer in beweging brengen, een weg wijzen. Dat doet het in drie coupletten, die elk een plaatje tekenen. Je vindt die beweging al in de drie beginregels: ‘Wonen overal nergens thuis’, ‘Wonen overal even thuis’ ‘Wonen overal bijna thuis’.  Je kunt blijkbaar wel wonen, maar daarmee ben je nog niet thuis. Dit lied probeert ons te oefenen in ‘thuis zijn’. Speels, met een paar trefwoorden. Maar, zegt het lied, er is voor de mensen een duidelijk doel, elk vers eindigt ermee: ‘Mensen veel geluk’.  ‘Geluk‘: een originele samenvatting van de hele Bijbel. Het scheppingsverhaal tekent gelukkige mensen, Jezus vertelt op de berg wie er gelukkig zijn en het laatste bijbelboek eindigt met een gelukkige, lieve stad. Ik dacht aan Ruth, die die beweging ook zo mooi illustreert. Het gaat er niet om waar je thuis hoort, maar waar je thuis bent. Op zondag 12 augustus gaat het over Ruth en dit lied. Dat we natuurlijk ook zingen!
Ds. Rien Wattel

Collecte: Eigen diaconie